воскресенье, 11 октября 2015 г.

ՌԵԶԱ ՔԱԶԵՄԻ


***
Ինչ տխուր հայացք ունի դուռը,
որ գալու փոխարեն
գնալու համար է բաց մնացել:




***
Ձեռքի ճաքերն է ցույց տալիս հայրս -
Դեռ սոված չես մնացել,
որ մոռանաս սիրահարվելը:

(Իսկ ակների ամպից
կաթում է պատկերը
երիտասարդ մի կնոջ):



***
Ճամփորդությունը
ոչինչ չուներ ինձ համար,
բացի մի քանի նկարից՝
առանց քեզ:



***
Քեզնից պատմելու համար
բառերն այլևս չեն հերիքում.
հարկ է
պարել սովորել:



***
Մահը պետք չէ ցանկանալ,
ինքը կգա.
դո՛ւ ես, որ չես գալիս:



***
Մենությունը
աշնանային անձրևի պես
զբոսնելու գայթակղություն է.
գնում-վերադառնում, նոր ես հասկանում՝
թրջվել ես մինչև ոսկրածուծդ:



***
Ձիուն, որ մնացել է ճամփին,
չե՛ն մտրակի:
Կամ երախի մեջ ձգանը ձգիր,
կամ մնա մոտը, սատկի՛ր:



***
Չեմ վշտանում փակ դռներից,
կբացվեն դրանք:
Քեզ համար եմ մտահոգ,
թե շեմի ո՞ր կողմում կկանգնես:

Комментариев нет:

Отправить комментарий