Գարուն է: Շենքերի պատուհանները կամաց-կամաց սկսվում են բացվել։ Գիտե՞ս ճնճղուկները պատուհանիս մոտ էլ չեն գալիս ու վարագույրս էլ չեմ բացում: Դու էլ... Արդեն մոռացել եմ, թե ոնց էի լացում ամենաբարձր ծիծաղից հետո…նույնիսկ ճնճղուկներն են ինձ լքել: Վաղուց մաքրված հետքերդ եմ ման գալիս...ինձնից, մտքերիցս, իմ հայացքից։ Քեզ հիշեցնող անհայտ ճանապարհները մաքրվել են քեզնից, իսկ ես՝ անդարձ։ Չկաս, չկամ, չկանք։ Քո մասին բառարան եմ գրել, բայց դու էնտեղ էլ չկաս։ Անգամ տանիքերն են հալումաշ եղել մեզ սպասելով:
Քաղաքի բոլոր սրճարանների ցուցափեղկերի վրա գրված է «սպասում»։ Գիշերվա թափառական շները ինձ թափառականի կոչում են տվել, մնում է ես էլ հաչամ:
…չենք…
Комментариев нет:
Отправить комментарий